Co się stanie, jeśli odmówimy? Tutaj sytuacja wygląda podobnie jak w przypadku odmowy przyjęcia od funkcjonariusza „na drodze”, to znaczy podczas kontroli. Tu również sprawa trafia do odpowiedniego sądu. Jednak są jeszcze całkiem istotne drobiazgi, które dają nam pewne pole manewru. Możemy poprosić o sprawdzenie daty ważności legalizacji pierwotnej (bądź ponownej) fotoradaru, który nas „złapał”. Zwykle ten dokument przychodzi do nas wraz ze zdjęciem. W przypadku kiedy legalizacja jest nieaktualna, dobra nasza, bo taki pomiar nie może stanowić podstawy do nałożenia mandatu, zwyczajnie takie zdjęcie nie ma mocy prawnej. Daty ważności można także sprawdzić na stronie Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego (www.gitd.gov.pl). Mamy prawo do wglądu w te dokumenty. Nawet jeżeli ITD, policja czy straż miejska bądź gminna skierują sprawę do sądu, ten z pewnością umorzy postępowanie. Legalizacja wydawana jest przez dyrektora okręgowego urzędu miar, zawsze dla konkretnego urządzenia. Dokument powinien zawierać jego nazwę, numer seryjny oraz datę ważności legalizacji.

Kolejnym dokumentem, który musi posiadać każdy fotoradar jest zatwierdzenie typu. Określa się w nim m.in. zakres temperatur w jakich powinno działać urządzenie, zakres pomiarowy prędkości oraz inne cechy danego modelu fotoradaru. Na przykład jeżeli fotoradar ma zakres pracy od -10 stopni Celsjusza, a podczas pomiaru było -20 stopni, taki mandat jest nieważny. Ostatnią deską ratunku jest określona lokalizacja fotoradaru. Nie każdy wie, że istnieją bardzo precyzyjne przepisy stanowiące o lokalizacji każdego urządzenia w zależności od typu drogi i otoczenia. Jeżeli któraś z tych zasad będzie naruszona, są spore szanse, że możemy podważyć wiarygodność oraz zgodność z prawem pomiaru. Wtedy możemy odmówić przyjęcia mandatu. Na koniec, naprawdę ostatnia szansa. Jeżeli na zdjęciu widnieją dwa auta obok siebie, możemy podważyć zdjęcie i bronić się tym, że nie my dokonaliśmy wykroczenia, tylko kierowca w aucie obok.

Zasady działania fotoradarów:
1. Warunki, które musi spełnić fotoradar – zatwierdzenie typu, świadectwo legalizacji pierwotnej, znak drogowy przed urządzeniem ostrzegający przed radarem, odpowiednia obudowa oraz wymagana lokalizacja.
2. Lokalizacja fotoradarów - stacjonarne urządzenia rejestrujące mogą znajdować się na odcinkach dróg krętych, w remoncie lub przebudowie, w obszarze zabudowanym, ekspresowych i autostrad pomiędzy węzłami, w tunelach oraz na mostach. Przebudowa drogi nie uchroni nas przed pomiarem.
3. Znak przed pomiarem- każdy stacjonarny fotoradar musi być poprzedzony znakiem drogowym D-51 („automatyczna kontrola prędkości”), który w dodatku umieszcza się przed urządzeniem w określonych odległościach – od 100 m do 200 m – na drogach o ograniczeniu prędkości do 60 km/h, oraz od 200 m do 500 m – w przypadku dróg gdzie ograniczenie przekracza 60 km/h (z wyjątkiem dróg ekspresowych i autostrad), i od 500 m do 700 m na drogach ekspresowych i autostradach.